BAYINDIR İLÇESİ:

Bayındır İlçesi merkez dâhil, 38 yerleşim biriminden meydana gelmektedir. İlçedeki yerleşimlerin bir bölümü dağların güneye bakan yamaçlarında, diğer bir bölümü ise ovadadır. İlçe merkezi 22 mahalleden oluşmaktadır.

Dağ köylerinde sınırlı geçim kaynakları nüfusun hızla azalmasına, ova köylerinde verimli ovaların bulunması da kısmi nüfus artışına neden olmaktadır. Tarımın sanayi ve hizmet sektörü ile yeterince desteklenmemiş olması nüfusun ve buna bağlı olarak idari birimlerin gelişimini sınırlandırmaktadır.

BAYINDIR İLÇESİNİN TARİHİ:

Antik Dönem:

Bayındır ilçesinin bir yerleşim yeri olarak ne zaman kurulduğu, tam olarak bilinmemektedir. Araştırmalar, yörede sırasıyla M.Ö. 3000’li yıllarda Hititlerin, 700’lü yıllarda Frigya ve Lidyalıların, MS 900’lü yıllarda Bizanslıların, 1084 yılından sonra Selçukluların ve 1425 yılından sonra da Osmanlıların egemen olmuş olduğunu ortaya koymaktadır.

Türk Hâkimiyeti Dönemi:

14. yüzyılın başlarında, Selçukluların gelişi ile Orhan Gazi, Üçoklar’dan biri olan Bayındır Türkmen Boyu’nun adı ile yeni bir yerleşim oluşturmuştur.

Evliya Çelebi  Seyahatnamesi’nde Bayındır’ın Paşa Hası olduğu belirtilmektedir. Tapu kayıtlarına göre, burası şehzadeliği döneminde II. Selim’e verilmiş, II. Selim padişah olunca da damatlarından Sadık Paşa’ya has olarak bağışlanmıştır.

Şemsettin Sami, Kamus-Ül Alam ansiklopedisinde,  Bayındır’da yirmi sekiz cami, bir medrese ve iki Hristiyan okulunun bulunduğunu; Bayındır’ın Aydın vilayetine bağlı İzmir Sancağı’nın bir kazası olduğunu ve 400 kadar nüfusu olduğunu yazmaktadır. Ancak yazıda bahsedilen Hristiyan okulları günümüze kadar ulaşamamıştır.

Bayındır önceleri bir nahiye merkezi iken 1871’de Belediye, 1875’de ilçe merkezi haline gelmiştir.

İlçe, 30 Mayıs 1919 yılında Yunan işgaline uğramış ve iki buçuk yıllık işgalden sonra 4 Eylül 1922 de kurtarılmıştır. 

SOSYAL VE KÜLTÜREL YAPI:

İlçede sosyal yaşantı iki değişik sosyal yapının etkisi altındadır. Bir yandan çok yakında bulunan İzmir İlinin kentsel yapısı, diğer yandan İlçenin köylerinde mevcut Anadolu tipi kırsal yapıdır. Bu iki etki İlçe genelinde, kırsal yaşantıdan kentsel yaşantıya geçiş dönemi özelliklerini egemen kılmaktadır. Bir kısım insan ilişkileri köy tipi toplum geleneklerine göre yürütülürken diğer bir kısım insan ilişkileri de tamamen şehir toplumu yaşantısına göre yürütülmektedir. İlçede sosyal hareketlilik zayıftır. Merkezde ve beldelerde köylü pazarı kurulmaktadır. İlçede her sene çiçek festivali, değişik yer ve zamanlarda da deve güreşleri düzenlenmektedir.

İlçede iş ve çalışma hayatı ekonomik yapı ile paralellik göstermektedir. Kırsal alanda tarımsal faaliyetler, ziraat, hayvancılık ve kısmen ormancılık egemendir. Bu alanda faaliyetler daha çok aile işletmesi şeklinde yürütülür. Dağ köylerinde işsizlik yüksek ve gelirde düşüktür. İlçe merkezinde, beldelerde ve merkezi köylerde tarımın yanında hizmet ve sanayi sektöründe çok sınırlı bir faaliyet görülür. Ancak bu faaliyetlerin çapı ilçenin ekonomisini tarıma dayalı olma özelliklerini değiştirecek seviyede değildir. Yaz aylarında mevsimlik tarım işçiliğinde hareketlilik görülmektedir.

EKONOMİK YAPI:

İlçe halkının büyük bölümü tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Bunun dışındaki faaliyet alanları ticaret, hizmet sektöründe çeşitli meslekler ve çok sınırlı düzeyde sanayiciliktir.

BAYINDIR’DA ÇİÇEKÇİLİK:

Bayındır’da süs bitkileri üretimi yapan 230 adet küçük ve orta ölçekli işletme bulunmaktadır. Üretim kapalı (sera) ve açık alanda yapılmaktadır.

İlçe; son yıllarda üretimdeki artışla dış mekân süs bitkileri üretiminde ilk sıraya yerleşmiştir. Üretilen dış mekân süs bitkileri özellikle belediyeler tarafından satın alınarak şehrin güzelleşmesine katkıda bulunmaktadır.

Çiçekçiliğin İlçedeki geçmişi Osmanlı Dönemine dayanmaktadır. Öyle ki İlçede geçmişe dayalı Gülbahçe adı ile bilinen bölgede gülfidanı yetiştirildiği, Osmanlı sarayları, medreseleri ve hastanelerine buradan gülfidanı gönderildiği ve bu bölgenin adının da Gülbahçe olarak ifade edildiği bilinmektedir. 1980'li yıllara kadar çiçek üretimi ev bahçelerinde küçük ölçekte yapılagelmiş, bu üretilen çiçekler semt pazarlarında kasalar içerisinde satılmaya başlanmıştır.1980'li yıllardan sonra çiçekçilik başlı başına bir gelir kaynağı olarak üreticiler tarafından geliştirilmiş, ürün çeşitliliği arttırılmış ve günümüzde bahçe, salon, mevsimlik, ağaç türü gibi zengin çeşitleriyle yurdun her köşesine satış yapılmaktadır. Ayrıca Bayındır çiçekçiliğini tanıtmak, yeni pazarlar oluşturmak, iş istihdamını artırmak, çiçekçilik sektörünün gelişimini sağlamak amacıyla çiçek şenliği düzenlenmeye başlanılmıştır.

Bayındır olarak ilçe gelirinin önemli bir payını oluşturan ve istihdamda nüfusun önemli bir bölümünün gelir kaynağı olan çiçekçilik sektörü ilçenin bacasız sanayisi olmuştur.

Çiçekçilik faaliyetleri, ilçede yirmi beş yıl önce başlamıştır. Zaman içerisinde üreticiler tarafından çiçekçiliğe ilginin artması, sera çiçekçiliğinin yapılma koşulları ile ekolojik ortamın uygun olması nedeniyle, çiçekçilik son yıllarda oldukça gelişmiştir. Çiçekçiliğin bu denli gelişmesi üzerine ilçedeki üreticilerin, bir kooperatif çatısı altında birleşmeleri sağlanmıştır. 22.03.2002 tarihinde kurulan kooperatif tarafından çiçekçilik ile ilgili ihtiyaçlarının tedarik edilmesi ve ürünlerinin pazarlanmasında üyelere yardımcı olunmakta ve üniversitelerin ilgili bölümleri ile işbirliği yapılarak ürünlerin ve üretim tekniklerinin geliştirilmesi için çalışmalar yapılmaktadır. Kooperatif, aynı zamanda, Bayındır’da çiçekçiliğin desteklenmesi, tanıtılması, yurt içinde ve yurt dışında pazarlanması yönünde çalışmalar yapmaktadır. 

Başlıca Yetiştirilen Çiçek Çeşitleri:

Dayı gülü, Mimoza, Akasya, Akçaağaç, Ihlamur, Kaya kuduz otu, Kokarağaç, Gülibrişim, Alman papatyası, Aspidistra, Kartopu, Begonya, Akuba, Hanım tuzluğu, Gelin duvağı, Şimşir, Cezayir Menekşesi, Katalpa, Bodur akasya, Acemborusu, Katır Tırnağı, Sinameki, Menekşe, Kızılcık, Demir ağacı, Sedir, Erguvan, Japon Ayvası, Palmiye Gerdanya, Yalancı servi, Bodur palmiye, Dağ muşmulası, Servi, Mor Salkım, Karayemiş, Kardeşkanı, İğde, Funda, Ökaliptus, Avize Çiçeği, Kedi tırnağı, Aralya, Dişbudak, Koyungözü, Çayır Güzeli, Şakayık Sarmaşık, Çin gülü, Ağaçhatmi, Yasemin, Hanım Düğmesi, Süs Şeftalisi, Ardıç, Mercan, Oya ağacı, Ağaç minesi, Aslanağzı, Meşe, Defne, Lavanta, Hanımeli, Kurtbağrı, Papatya, Ateş Çiçeği, Mahonya, Manolya, Tesbih ağacı, Buz çiçeği, Ortanca, Çivit, Mersin, Zakkum, Amerikan sarmaşığı, Sardunya, Şebboy, Fırça çiçeği, Petunya, Fil bahri, Hurma ağacı, Çam Varbana, Kotanez, Pitospurum, Çınar, Kavak, Süs eriği, Horoz İbiği, Leylandi, Süs, Narı Ateş dikeni, Sumak, Yalancı Akasya, Mazan Milisa, Kuşdili, Söğüt, Mürvel, Lâvantin, Rozet Yer minesi, Damkoruğu, Bahçe kül çiçeği, Yalancı karabiber, Keçisakalı ve Süs Lahanası.

TURİZM VERİLERİ:

İlçedeki Turizm işletme Belgeli Tesis Listesi